İnsanın doğadan koparak varacağı bir yer olamaz. Şehirlerimiz, birbiri üzerinde, insan ruhunun özünden uzaklaştıkça kasvet artar. Bizi bir bahçeye bırakmış alınyazımız yine aynı bizi bir belediye çukurunda terk eder. Üşürüz ve ayaklarımızın altındaki yer ile başımız üzerindeki gök dışında tutunacak bir şeyimiz kalmaz. Oysa insan bu değildir. İnsan bir dengedir.
Sayfa 581